Dzisiejszym wyrokiem TSUE kolejny raz zajął stanowisko korzystne dla kredytobiorców.
podsumowanie wyroku TRYBUNAŁU
- Bank nie może powoływać się na prawo zatrzymania, a kredytobiorcom należą się odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia wezwania banku do zapłaty (upływu terminu zakreślonego w wezwaniu).
- Termin przedawnienia roszczeń banku nie może biec dopiero od momentu, gdy umowa staje się nieważna (trwale bezskuteczna). Bieg terminu przedawnienia roszczeń konsumenta, nie może bowiem upłynąć szybciej, niż roszczeń przedsiębiorcy. Trybunał wskazał, że sytuacja, w której termin przedawnienia roszczeń konsumenta wynikających z nieważności umowy kredytu hipotecznego rozpoczyna bieg przed dniem, w którym sąd stwierdzi trwałą bezskuteczność tej umowy (mimo że termin ten nie upływa, zanim konsument powziął wiedzę o jego prawach lub w racjonalny sposób mógł się o nich dowiedzieć), podczas gdy termin przedawnienia przewidziany dla odpowiednich roszczeń przedsiębiorcy rozpoczyna bieg w dniu, w którym sąd stwierdzi tę trwałą bezskuteczność, stanowi asymetrię mogącą naruszyć ochronę tego konsumenta zagwarantowaną w dyrektywie 93/13.
- Na przedsiębiorcy, który zawarł umowę kredytu hipotecznego z konsumentem, nie spoczywa obowiązek sprawdzenia, czy konsument ten ma wiedzę o skutkach usunięcia nieuczciwych warunków zawartych w tej umowie lub o niemożności zachowania w mocy wiążącej umowy w przypadku usunięcia tych warunków. Zatem bank nie może sprawdzać, czy kredytobiorca wyraża zgodę na nieważność umowy.
Po więcej informacji, zapraszam do lektury pełnej treści wyroku.
